Om de Ziekte van Kawasaki te diagnosticeren bestaat er geen specifieke test. Feitelijk komt men tot de diagnose van de Kawasaki ziekte door andere ziektes met gelijkwaardige symptomen uit te sluiten. Hierdoor een aantal ziektes met gelijkwaardige symptomen:
- De mazelen
- TSS (Toxic Shock syndroom)
- Roodvonk waarbij koorts, keelpijn, rillingen en uitslag aanwezig zijn
- Jeugdreuma (Juveniele reumatoïde artritis)
- SJS (Stevens-Johnson syndroom)
- Tekenkoorts (RMSF) welke overigens niet in Nederland voorkomt
Een arts kan aan de hand van een lichamelijk onderzoek nog wat andere testen uitvoeren om een diagnose te kunnen stellen. Testen die kunnen worden gedaan zijn:
- Urine test welke andere ziektes meteen kan uitsluiten
- Bloedonderzoek waarbij gelet wordt op het aantal witte bloedcellen, bloedarmoede en ontstekingswaarden
- Een hartslagtest waarbij er elektroden op de huid worden geplakt
- Een echo waarbij er gekeken wordt naar het functioneren van het hart en de kransslagaders
Medicijnen en behandelmethode
De arts zal zo snel mogelijk willen beginnen om het risico op complicaties van de Ziekte van Kawasaki zo klein mogelijk te houden. Bij voorkeur wordt de behandeling ingezet als het kind nog koorts heeft. Het doel van de initiële behandeling is om zo snel mogelijk de koorts en ontstekingen terug te dringen om te voorkomen dat er schade aan het hart wordt veroorzaakt.
De arts kan vervolgens de volgende stappen ondernemen:
- Infuus aanbrengen: intraveneus gammaglobuline. Intraveneus is via een ader en gammaglobuline is een immuun eiwit. Hiermee worden coronaire problemen mee verlaagt. Het infuus is eenmalig voor de duur van 8 tot 12 uur.
- Aspirine in hoge doses helpt bij de behandeling bij een ontsteking en werkt koorts verlagend.
- Ascal, een ontstekingsremmer, welke 6 tot 8 weken wordt gegeven
Omdat het risico van ernstige complicatie bij de ziekte van Kawasaki aanwezig is worden de behandeling in het ziekenhuis gegeven. Cardiale complicaties ontstaan vaak ergens tussen de 7de en 28ste dag en kan met een echocardiografie in beeld worden gebracht.
Na de eerste behandeling
Zodra de koorts zakt dan wordt vaak een lage dosis aspirine gegeven voor minimaal 6 weken of langer, afhankelijk of er een kransslagader aneurysma ontwikkeld wordt. . Aspirine kan namelijk een eventuele stolling voorkomen.
Het kan voorkomen dat het kind tijdens de behandeling waterpokken of griep ontwikkelt. In dat geval zal men bepalen te stoppen met aspirine. Het syndroom van Reye, welke gekoppeld is aan aspirine, kan een zwelling veroorzaken in de hersenen en lever wanneer men aan het herstellen is van een virale infectie.
Als de ziekte van Kawasaki niet behandeld wordt dan duurt deze gemiddeld 12 dagen. Complicaties aan het hart kunnen de ziekte langer laten duren. Na de eerste behandeling met gammaglobuline is er vaak snel een verbetering merkbaar.
Hartproblemen monitoren
Als er een indicatie is van hartproblemen dan kan de arts besluiten om aanvullende testen uit te voeren om de gezondheid van het hart te controleren. Dit gebeurt op regelmatige tijdstippen welke vaak 6 tot 8 weken starten nadat de ziekte van Kawasaki begon. Als er aanhoudende hartproblemen aanwezig blijven dan kan de arts het kind doorverwijzen naar een specialist in de behandeling van hart- en vaatziekte zoals een kindercardioloog.
In enkele gevallen kan een kind met een coronaire slagader aneurysma het volgende nodig hebben:
- Bepaalde medicijnen om bloedstolsels te voorkomen zoals heparine, warfarine, aspirine en clopidogrel
- Een behandeling waarbij versmalde slagaders worden verwijdt genaam Coronaire angioplastie
- Een omleiding van een zieke kransslagader genaamd Coronaire bypassoperatie
- Een implantaat welke een verstopte slagader open houdt om verdere blokkering te voorkomen
Wacht dus niet te lang om naar de dokter te gaan met uw kind om de ziekte van Kawasaki uit te kunnen sluiten.